dinsdag 2 september 2008

Apeldoornse humor

Onderstaande column van 2 september 2008 is een reactie op de column van Jan Salentijn na de repetitie van 1 september.

Dag Xingers,

En ja hoor, DE Jan heeft zijn prachtige woord gehouden en HET is tot ons gekomen, in al zijn speelse gedaanten. Als dat Apeldoornse humor is dan zeg ik: ‘Ich bin ein Apeldoorner’.

Ik was gisteren niet ter plaatse en mag daarom - net zoals indertijd met Zuid-Afrika, waar je geweest moest zijn om er ook maar éen woord over te mogen zeggen - niet oordelen over het repetitiewel en –wee op die blijkbaar weer gedenkwaardige eerste herfstavond.

Mackie Messerschmitt was blijkbaar weer in town met een sharkfish. Dat geweld is me gelukkig bespaard gebleven, ook al kan het ook mij niet scherp genoeg zijn – ganz genau, Frau Diri. Schaduwkant van de medaille is dat ik de zoete nimfen niet heb mogen proeven en zelf het wiegelied moest verzorgen. Nu kan ik mijn medemens wel in slaap wiegen, maar zoetgevooisd en voerend tot zoete dromen …?

Vanmorgen in een trage trein (de NS heeft de herfst ook weer ontdekt, vooral als geliefde smoes) gelezen dat het CDA de kernenergie weer van stal heeft gehaald (tussen de snelle kweekkoeien vandaan). Het is me wel de partij van de Reactie (en dan niet de snelle variant). Het onderwerp blijkt binnen de coalitie gevoelig te liggen.

In mijn gratis treinkrantje lees ik verder dat in het voorjaar milieuminister Cramer (PvdA), naar ik meen hoofdredacteur van Haagse Bluf, en energieminister Van der Hoeven (CDA en Limburgs, de vlaaienbloedgroep) slaande ruzie kregen. Ik zou zeggen: ga daar toch lekker bij zitten, dames, of ga toch koken, maar staand kun je fijner aan elkaars permanentje rukken tot de ontkrulling erop volgt. Wie zegt dat het er met vrouwen in de politiek allemaal vreedzaam aan toegaat (uitgangspunt van de vierde feministische watergolf)?

Leve mevrouw Cramer, een echte Duijvendakker, wier naam volgens de toen heersende spelling (aksie, aksie) in de jaren tachtig Kramer was.

Met Jan voel ik: Xing gaat energie opwekken in het Electrum, onze eigen kweekreactor. Met een dirisolo? Het zal me benieuwen.

Groet van de gracht van de Keizer van

Rob.



Goedemorgen Xing,

Het spijt me. Ik ben ook maar gestuurd. (Dé) Rob verwacht een bericht van mij.

Hij was weer fijn! Toch? Si! Jawohl! Studieus en tot slot lekker waaien.

Gewis, wat is het toch fijn / om samen cherubijn te zijn, droomde ik weg. En dan op zijn Peter I. Tschaikowsky (1840-1893)'s. We breken hier en daar nog onze tong over die berentaal, maar dat komt niet uit het hoofd met Xings enthousiasme en zelfvertrouwen tijdig in orde, verzekerde Elke ons. Allilllloeja.

We've Got It in Us. Oh yes! Wat een lekker ding. Dat wordt swingen. Dames en heren los in de heupen, van hupsakee. Het vergt nog enige oefening voor we in Top Op mogen optreden, maar dat komt, onstuitbaar we'll marching in. In de voorronde gaan we het Elektrum elektrificeren met Schwung en Drive. Een jaar geleden had ik niet kunnen dromen dat ik zoiets zou doen. Wat een verrassing.

Ain't got no trouble in my life, no foolish dreams to make me cry.

I'm never frightened or worried. I know I'll allways get by.

I heat up, I cool down. When somethin' gets in my way I go 'round it.

Don't let life get me down. Gonna take it the way that I found it.

I got the music in me, bop bop oo.

Boven het bed hing tot nu toe de gekalligrafeerde spreuk Hier gebiedt de vrede haar zegen, een gekoesterd erfstuk van mijn grootvader, een authentieke Amsterdamse zeebonk die nog als stoker ter walvisvaart ging en dit motto in zijn kooi had hangen, met een jeugdfoto van oma. Maar deze wordt nu vervangen door bovenstaande tekst, in gouddraad geborduurde Fraktur op een diepvioletfluwelen fond. Is een der dames (of heren) handig met naald en draad? Wietze, iets voor jou?

Elke roept: 'Mack the Knife' en promt jubelt de troupe met suspense, bijna in slagorde. Sterk werk. Maar het mes mag wel bijgeslepen worden, vindt zij. Ach, zelfs het beste koor moet wel eens slijpen.

In plaats van kiezen wat je wilt eten, mogen (ex-)jarigen bij ons een lied uitzoeken. Ook lekker, en smakelijk en met hartenlust bereid. Het werden Dona nobis canonale pacem aan Jacqueline en Tourdion trinquons gaiement à ce flacon met Niek.

Waarna ieder voldaan naar huis. Een mooie avond. Wunderschön. Ter lering en vermaak.

Till Monday, mes amis, Jan